Współpraca między Komisją a parlamentami krajowymi
Traktat o Unii Europejskiej znacznie zwiększa rolę parlamentów krajowych w unijnym procesie podejmowania decyzji.
Parlamenty krajowe i Komisja współpracują głównie na dwa sposoby:
- dzięki mechanizmowi kontroli zasady pomocniczości parlamenty krajowe mogą dokonać oceny zgodności nowych wniosków ustawodawczych z zasadą pomocniczości
- w ramach dialogu politycznego odbywa się wymiana informacji i opinii na temat kwestii związanych z polityką, inicjatyw ustawodawczych i nieustawodawczych.
Dokumenty przesyłane parlamentom krajowym
Komisja regularnie wysyła niektóre dokumenty parlamentom krajowym. Są to m.in. wnioski ustawodawcze, zielone i białe księgi, komunikaty, roczny program prac ustawodawczych i inne dokumenty związane z planowaniem działań lub strategią polityczną.
Jeżeli wnioski ustawodawcze dotyczą obszaru polityki, który wchodzi w zakres kompetencji dzielonych, Komisja przekazuje je parlamentom krajowym, tak aby mogły one sprawdzić, czy należy podjąć działania na szczeblu UE (zasada pomocniczości). Jest to tzw. mechanizm kontroli zasady pomocniczości.
Subsidiarity control mechanism
Oprócz dokumentów wspomnianych powyżej Komisja przekazuje również parlamentom krajowym inne dokumenty, zwłaszcza te skierowane do Rady. Parlamenty krajowe są również informowane, gdy Komisja rozpoczyna konsultacje społeczne.
Dialog polityczny
Parlamenty krajowe mogą wydawać opinie w sprawie dokumentów Komisji lub obszarów polityki, w których Komisja ma uprawnienia do działania. Komisja stara ustosunkować się do tych opinii w ciągu trzech miesięcy.
W ramach dialogu politycznego Komisja odpowiada na uzasadnione opinie otrzymane w ramach mechanizmu kontroli zasady pomocniczości, gdy wartości progowe powodujące uruchomienie mechanizmu tzw. żółtej lub pomarańczowej kartki zostały przekroczone.
Zarówno opinie parlamentów państw członkowskich, jak i odpowiedzi Komisji są publikowane online.
Opinie parlamentów krajowych i odpowiedzi Komisji
Dialog polityczny może również przybierać inne formy, na przykład:
- wizyt i spotkań na poziomie politycznym i administracyjnym: większość parlamentów krajowych odbywa regularne spotkania z członkami Komisji
- posiedzeń międzyparlamentarnych i konferencji, w których uczestniczy Komisja
- posiedzeń komisji parlamentów krajowych (na ich wniosek), w których uczestniczą urzędnicy Komisji.
Roczne sprawozdania na temat stosunków z parlamentami krajowymi