Έγγραφο προβληματισμού για την κοινωνική διάσταση της Ευρώπης

Το έγγραφο προβληματισμού για την κοινωνική διάσταση της Ευρώπης θέτει ερωτήματα σχετικά με το πώς μπορούμε να διατηρήσουμε το βιοτικό μας επίπεδο, να δημιουργήσουμε περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας, να εφοδιάσουμε τους πολίτες με τις κατάλληλες δεξιότητες και να καλλιεργήσουμε την ενότητα στην κοινωνία μας, έχοντας κατά νου την κοινωνία και τον εργασιακό κόσμο του αύριο. Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά διαρθρώνεται γύρω από τρεις πιθανές επιλογές:

• Περιορισμός της κοινωνικής διάστασης στην ελεύθερη κυκλοφορία

Κάνοντας αυτή την επιλογή, η Ένωση θα διατηρήσει τους κανόνες προώθησης της διασυνοριακής κυκλοφορίας των προσώπων, π.χ. κανόνες για τα δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισης των μετακινούμενων πολιτών, την απόσπαση εργαζομένων, τη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη και την αναγνώριση διπλωμάτων. Ωστόσο, δεν θα ισχύουν πλέον ελάχιστα πρότυπα της ΕΕ σχετικά, π.χ. με την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων, τον χρόνο εργασίας και ανάπαυσης ή την άδεια μητρότητας και πατρότητας. Η Ευρώπη δεν θα δημιουργεί πλέον ευκαιρίες για την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών στους τομείς της εκπαίδευσης, της υγείας, του πολιτισμού και του αθλητισμού, ενώ τα προγράμματα περιφερειακής αναδιάρθρωσης που υλοποιούνται στα κράτη μέλη με συγχρηματοδότηση από την ΕΕ θα πρέπει να διακοπούν ή να χρηματοδοτηθούν από εθνικούς πόρους.

• Όσοι θέλουν να κάνουν περισσότερα στον κοινωνικό τομέα κάνουν περισσότερα

Οι χώρες που έχουν κοινό νόμισμα το ευρώ, θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα στον κοινωνικό τομέα για να διατηρήσουν την ισχύ και τη σταθερότητα της ζώνης του ευρώ και να αποτρέψουν αιφνίδιες προσαρμογές του βιοτικού επιπέδου των πολιτών τους. Άλλες ενδιαφερόμενες χώρες θα μπορούσαν επίσης να συμμετάσχουν.

• Οι 27 χώρες της ΕΕ εμβαθύνουν από κοινού την κοινωνική διάσταση της Ευρώπης

Παρότι το κέντρο βάρους των ενεργειών στον κοινωνικό τομέα θα πρέπει να παραμείνει, και θα παραμείνει, σε επίπεδο εθνικών και τοπικών αρχών, η ΕΕ θα διερευνήσει τρόπους για περαιτέρω στήριξη των ενεργειών των κρατών μελών, αξιοποιώντας πλήρως όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της. Στην περίπτωση αυτή, η νομοθεσία δεν θα καθορίζει απλώς τα ελάχιστα πρότυπα, αλλά, σε επιλεγμένους τομείς, θα μπορούσε να εναρμονίζει πλήρως τα δικαιώματα των πολιτών σε όλη την ΕΕ, με στόχο τη σύγκλιση των αποτελεσμάτων στον κοινωνικό τομέα.