W kontekście aktualizacji strategii przemysłowej Komisja Europejska przeprowadziła szczegółowe przeglądy wielu obszarów, które można uznać za strategiczne z punktu widzenia interesów Europy. W ramach tych przeglądów poddano analizie charakter możliwych zależności strategicznych, ich wpływ oraz odpowiednie działania polityczne, które w niektórych przypadkach są już realizowane. Ocen tych nie należy traktować jako wyczerpującego podsumowania wszystkich możliwych zależności strategicznych w UE, lecz raczej jako pierwszy etap ocen dotyczących kilku istotnych obszarów.
Metale i minerały są częścią naszego codziennego życia. Wraz z dążeniem przemysłu europejskiego do osiągnięcia neutralności klimatycznej pojawia się ryzyko, że zależność od paliw kopalnych zostanie zastąpiona uzależnieniem od surowców nieenergetycznych. Dostęp do zasobów ma zasadnicze znaczenie dla całego przemysłu UE i jest kluczowy dla ambicji Europy związanych z realizacją celów Zielonego Ładu i zapewnieniem transformacji cyfrowej gospodarki UE.
Ponieważ UE nie produkuje wszystkich surowców, które są niezbędne do zaspokojenia naszego popytu, unijny przemysł musi stawić czoła globalnej konkurencji w zakresie dostępu do surowców.
Komisja umieściła 30 surowców krytycznych w swoim wykazie surowców krytycznych na 2020 r. Są to surowce, które mają bardzo duże znaczenie dla gospodarki i są obarczone wysokim ryzykiem niedoboru dostaw.
Metale ziem rzadkich są wykorzystywane w magnesach stosowanych w silnikach do samochodów elektrycznych i turbinach wiatrowych
Gal i ind są stosowane w technologii diod elektroluminescencyjnych (LED) wykorzystywanej w lampach
Krzem metaliczny jest wykorzystywany w produkcji półprzewodników
Platynowce są stosowane w wodorowych ogniwach paliwowych i elektrolizerach
Wiele strategicznych sektorów i technologii jest uzależnionych od dostępu do surowców krytycznych
Globalna podaż niektórych surowców jest w dużym stopniu skoncentrowana w konkretnych krajach
- 98 proc. zaopatrzenia UE w metale ziem rzadkich pochodzi z Chin
- 98 proc. zaopatrzenia UE w boran pochodzi z Turcji
- 71 proc. zapotrzebowania UE na platynę jest zaspokajane dzięki dostawom z RPA
- Pojedyncze przedsiębiorstwa zaopatrują UE w hafn i stront
Ograniczenia wywozowe obejmują ponad 70 proc. światowej produkcji kobaltu, metali ziem rzadkich i wolframu.
Zapotrzebowanie na kluczowe surowce na potrzeby odnawialnych źródeł energii i elektromobilności wzrośnie wielokrotnie w latach 2030–2050
W swoim planie działania w zakresie surowców krytycznych z 2020 r. UE określiła różne działania mające na celu wsparcie rozwoju odpornego łańcucha dostaw surowców. Osiągnięcie bezpieczeństwa zasobów wymaga działań na rzecz dywersyfikacji dostaw zarówno ze źródeł pierwotnych, jak i wtórnych, zmniejszenia zależności oraz poprawy w zakresie zasobooszczędności i obiegu zamkniętego, w tym zrównoważonego projektowania produktów. Kluczowe działania podejmowane przez Komisję obejmują:
Europejski sojusz na rzecz surowców
Utworzony w 2020 r. sojusz ma na celu zbudowanie odpornego łańcucha dostaw surowców, ze szczególnym uwzględnieniem metali ziem rzadkich wykorzystywanych do produkcji magnesów i silników. Aby to osiągnąć, sojusz zidentyfikował już projekty inwestycyjne w państwach członkowskich i przemyśle, które zapewnią wsparcie na rzecz zwiększenia produkcji magnesów z metali ziem rzadkich w UE.
Inne działania na rzecz wspierania projektów dotyczących surowców
- dwa ważne projekty stanowiące przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania (projekty IPCEI) dotyczące łańcucha wartości baterii
- możliwości inwestycyjne w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności
- wsparcie w postaci 300 mln euro na badania naukowe i innowacje w dziedzinie surowców w ramach programu „Horyzont Europa”
- strategiczne partnerstwa międzynarodowe w celu zabezpieczenia zróżnicowanych i zrównoważonych dostaw surowców krytycznych
- wsparcie dla modelu biznesowego „produkt jako usługa” mającego na celu zachęcanie do poddawania surowców recyklingowi i ich ponownego wykorzystywania
- monitorowanie surowców dzięki technologii, zharmonizowane wymogi dotyczące danych
- usprawnienie procesu wydawania pozwoleń w celu zapewnienia przewidywalności i utrzymania wysokich norm środowiskowych
- opracowanie zasad dotyczących zrównoważonych surowców w UE.
Produkty lecznicze mają kluczowe znaczenie dla społeczeństwa. Oferują możliwości terapeutyczne w zakresie diagnozowania i leczenia chorób oraz zapobiegania im i są ważne w kontekście reagowania na zagrożenia dla zdrowia publicznego, takie jak pandemia COVID-19 i wszelkie przyszłe pandemie. W związku z tym kwestią kluczową jest zapewnienie obywatelom dostępu do bezpiecznych, skutecznych i wysokiej jakości leków po przystępnej cenie. Wyniki naszej analizy pokazują jednak, że UE wydaje się być zależna od zagranicznych łańcuchów dostaw w kontekście zapotrzebowania na wiele czynników produkcji i produktów w ekosystemie ochrony zdrowia.
Łańcuchy dostaw produktów farmaceutycznych, ze względu na swoją złożoność, stoją w obliczu potencjalnych zakłóceń, które mogą wystąpić na całej długości łańcucha dostaw w UE i poza UE. Mogą one obejmować spory handlowe, ataki cybernetyczne, nieskoordynowane gromadzenie zapasów, ograniczenia wywozowe, zakłócenia w logistyce, zamknięcie zakładów lub wypadki na terenie zakładu, a także nieprzestrzeganie dobrych praktyk wytwarzania (GMP).
Łańcuch dostaw produktów farmaceutycznych stał się jednym z najbardziej zintegrowanych łańcuchów dostaw na świecie. W szczególności można mówić o dużej koncentracji regionalnej w przypadku produkcji generycznych farmaceutycznych składników czynnych. Ponadto obserwuje się dalszą tendencję wzrostową w zakresie koncentracji generycznych farmaceutycznych składników czynnych wytwarzanych w Indiach i Chinach.
Udział w globalnej wartości produkcji generycznych farmaceutycznych składników czynnych (2015 r.)
- 66 proc. region Azji i Pacyfiku (Indie i Chiny)
- 24 proc. UE
- 3 proc. Ameryka Północna
- 7 proc. reszta świata.
UE ma znaczne możliwości produkcyjne. Nie jest jednak wystarczająco jasne, w jakim stopniu UE polega na zdolnościach państw trzecich w zakresie procesów i czynników produkcji wymaganych do wytwarzania farmaceutycznych składników czynnych. Niezbędne jest określenie produktów krytycznych, istotnych z punktu widzenia zdrowia publicznego, do produkcji których UE nie posiada wystarczających zdolności. Aby zająć się tą kwestią, Komisja ustanowiła następującą inicjatywę:
Zorganizowany dialog na temat bezpieczeństwa dostaw leków
Jak ogłoszono w strategii farmaceutycznej dla Europy, Komisja Europejska rozpoczęła zorganizowany dialog z odpowiednimi publicznymi i prywatnymi podmiotami łańcucha dostaw produktów farmaceutycznych, aby:
- po pierwsze uzyskać lepsze zrozumienie słabych punktów i potencjalnych zależności
- po drugie wprowadzić środki mające na celu wzmocnienie odporności łańcuchów dostaw produktów farmaceutycznych i zapewnienie bezpieczeństwa dostaw leków dla pacjentów w UE.
Baterie mają kluczowe znaczenie dla umożliwienia ekologicznej i cyfrowej transformacji w UE. Są niezbędnym elementem realizacji europejskich ambicji Europejskiego Zielonego Ładu polegających na osiągnięciu przez UE neutralności klimatycznej do 2050 r. Dzięki nim firmy mogą również osiągnąć pozycję światowych liderów w dziedzinie czystych produktów i technologii. Baterie są szczególnie ważne w produkcji pojazdów elektrycznych. Są coraz częściej wykorzystywane do magazynowania energii oraz w innych zastosowaniach przemysłowych, takich jak maszyny, elektronarzędzia czy wózki widłowe.
Chociaż istnieją różne technologie baterii, komponent litowo-jonowy jest kluczowy w wielu typach baterii ze względu na wyższą wydajność w porównaniu z różnymi uznanymi i dojrzałymi technologiami akumulatorowymi.
Światowa zdolność produkcyjna ogniw baterii litowo-jonowych w 2018 r.
Czynniki sprzyjające zwiększeniu zdolności produkcyjnej
|
Baterie litowo-jonowe mogą obecnie magazynować 300 proc. więcej energii niż w 1991 r. | Malejące koszty (1 100 USD/kWh w 2010 r. -> 156 USD/kWh w 2019 r.) |
|---|---|---|
 |
Przewiduje się, że do 2040 r. globalne zapotrzebowanie wzrośnie do 4 000 gigawatogodzin (GWh) z 90 GWh w 2016 r. | Oczekuje się, że do 2028 r. zapotrzebowanie w Europie wzrośnie do 400 GWh |
Kluczowe kwestie
UE produkuje zaledwie 1 proc. wszystkich surowców do produkcji baterii. Aby zaspokoić potrzeby sektora mobilności i magazynowania energii, UE potrzebuje:
- 7–18 razy więcej litu do 2030 r.
- 2–5 razy więcej kobaltu do 2030 r.
- 16–57 razy więcej litu do 2050 r.
- 3–15 razy więcej kobaltu do 2050 r.
- 84 proc. przetworzonych materiałów i komponentów pochodzi z Azji
- 8–9 proc. przetworzonych materiałów i komponentów pochodzi z UE
- W UE zapowiedziano szereg przedsięwzięć dotyczących materiałów do produkcji baterii, ale konieczne są dodatkowe inwestycje
Biorąc pod uwagę, jak ważne są baterie litowo-jonowe, Komisja przyjęła strategiczny plan działania w celu stworzenia europejskiego łańcucha wartości. W odpowiedzi na to działanie w ostatnich latach uruchomiono inwestycje publiczne i prywatne na dużą skalę w ramach następujących inicjatyw:
Europejski sojusz na rzecz baterii
Uruchomiony w 2017 r. europejski sojusz na rzecz baterii wspiera rozwój innowacyjnego, konkurencyjnego i zrównoważonego łańcucha wartości baterii w Europie. W szczególności pomaga on rozwiązać problem braku zdolności do produkcji baterii w UE. Oczekiwane wyniki to:
- zbudowanie co najmniej 15 gigafabryk w UE do 2025 r.
- dostarczenie do 2025 r. ogniw baterii do zasilania 6 milionów samochodów elektrycznych (360 GWh).
Europa mogłaby stać się drugim największym producentem ogniw litowo-jonowych do 2024 r. Nasz udział w globalnych zdolnościach produkcyjnych może wzrosnąć do 14,7 proc. do 2024 r. i 16,6 proc. do 2029 r., w porównaniu z 5,9 proc. w 2019 r.
Inwestycje w ujęciu ogólnym
 Elektromobilność |
Inwestycje o wartości 60 mld euro w europejski łańcuch wartości elektromobilności w samym roku 2019, głównie prywatne |
= 3,5 razy więcej niż w Chinach |
 Badania naukowe |
Około 270 mln euro z unijnych programów badawczych w latach 2019–2020 |
925 mln euro proponowane dla nowego europejskiego partnerstwa na rzecz łańcucha wartości baterii przemysłowych w ramach programu „Horyzont Europa” |
 Ważne projekty stanowiące przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania (projekty IPCEI). |
Pierwsza tura dotacji dla projektów IPCEI: 3,2 mld euro pomocy państwa, która ma pobudzić dalsze inwestycje sektora prywatnego o wartości 5 mld euro |
Druga tura dotacji dla projektów IPCEI: 2,9 mld euro w ramach pomocy państwa, przy czym oczekuje się dalszych 9 mld euro w ramach inwestycji sektora prywatnego |
Inne realizowane inicjatywy
- nowe ramy legislacyjne dotyczące baterii mające wejść w życie prawdopodobnie w 2022 r.
- wzmocnienie odporności unijnych łańcuchów wartości surowców krytycznych
- zapewnienie skutecznego wdrożenia finansowania badań nad bateriami w ramach programu „Horyzont Europa”
- rozwój europejskiej wykwalifikowanej siły roboczej w sektorze baterii.
Wodór odnawialny lub niskoemisyjny będzie miał kluczowe znaczenie dla sprostania krytycznym wyzwaniom związanym z obniżeniem emisyjności unijnego przemysłu i zapewnieniem jego konkurencyjności. UE jest liderem w dziedzinie wielu technologii czystego wodoru – połowa producentów elektrolizerów pochodzi z Europy. UE jest jednak uzależniona od importu surowców do produkcji kluczowych komponentów, jak również od dostaw energii ze źródeł odnawialnych.
Wodór ma szeroki zakres zastosowań w różnych ekosystemach, takich jak sektor chemiczny i rafineryjny, ale także w obszarze mobilności, magazynowania energii i ogrzewania. Charakteryzuje się wysoką wartością energetyczną w jednostce masy, co sprawia, że nadaje się np. do stosowania w sektorze transportu ciężkiego. Najpierw jednak musi zostać „wydobyty” przy nakładzie energii – albo z gazu ziemnego, albo w procesie elektrolizy wody.
Docelowy wzrost zdolności produkcyjnej elektrolizerów zasilanych energią ze źródeł odnawialnych
Krok po kroku w kierunku europejskiego ekosystemu wodorowego
- Od dzisiaj do 2024 r.
Będziemy wspierać instalację w UE elektrolizerów wodorowych o mocy co najmniej 6 GW, zasilanych energią ze źródeł odnawialnych i produkujących do miliona ton odnawialnego wodoru.
- Od 2025 r. do 2030 r.
Wodór musi stać się integralną częścią zintegrowanego systemu energetycznego z elektrolizerami wodorowymi zasilanymi energią ze źródeł odnawialnych o mocy co najmniej 40 GW oraz produkcją do 10 mln ton odnawialnego wodoru w UE.
- 2030 r.
Począwszy od 2030 r. wodór odnawialny będzie wdrażany na dużą skalę we wszystkich sektorach, w których trudno jest osiągnąć dekarbonizację.
Aby obniżyć emisyjność głównych sektorów (np. sektora hutnictwa, sektora chemicznego lub sektora transportu ciężkiego), konieczne są duże i niezawodne dostawy czystego wodoru. Brak dostaw wodoru odnawialnego i niskoemisyjnego w perspektywie krótkoterminowej oraz brak odpowiedniej infrastruktury może opóźnić decyzje inwestycyjne na niższych szczeblach łańcucha dostaw.
- Podłączenie 80–120 GW mocy produkcyjnych w zakresie energii słonecznej i wiatrowej potrzebnych do zapewnienia niezbędnej ilości energii elektrycznej do 2030 r.
UE jest uzależniona od importu surowców do produkcji kluczowych komponentów (takich jak elektrolizery i ogniwa paliwowe) niezbędnych na potrzeby gospodarki wodorowej.
- Do produkcji ogniw paliwowych, elektrolizerów i technologii magazynowania wodoru wykorzystuje się około 30 surowców. 13 z nich sklasyfikowano jako surowce krytyczne.
- Europejski sojusz na rzecz czystego wodoru: Komisja ustanowiła europejski sojusz na rzecz czystego wodoru zgodnie z zapowiedzią zawartą w strategii przemysłowej z marca 2020 r. Przygotowuje się również do przedstawienia planu inwestycji i listy projektów na potrzeby wdrożenia unijnej strategii w zakresie wodoru.
- Finansowanie unijne. Do rozwoju łańcucha wartości wodoru może przyczynić się wiele programów i instrumentów, takich jak przyszłe partnerstwo na rzecz czystego wodoru w ramach programu „Horyzont Europa”, fundusz innowacyjny, instrument „Łącząc Europę”, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego oraz Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji.
- Projekty IPCEI. Prowadzone są rozmowy z kilkoma państwami członkowskimi na temat koncepcji co najmniej jednego potencjalnego projektu IPCEI.
- Współpraca z państwami trzecimi. Globalna współpraca w zakresie badań i rozwoju oraz norm i definicji czystego wodoru będzie miała zasadnicze znaczenie dla stworzenia odpowiednich warunków do powstania globalnego, regulowanego przepisami rynku wodoru.
- Zależności. W dziedzinie surowców prowadzone są działania w ramach planu działania na rzecz surowców oraz europejskiego sojuszu na rzecz surowców w celu ograniczenia zależności w zakresie ogniw paliwowych i elektrolizerów.
Półprzewodniki zasilają inteligentne urządzenia i usługi, z których korzystamy każdego dnia. Dzięki nim kluczowe sektory mogą wprowadzać innowacje i konkurować w skali światowej, a Europa może projektować i produkować najpotężniejsze procesory. Ograniczone zdolności produkcyjne, wysokie koszty wejścia na rynek i brak równych warunków działania zagrażają jednak zdolności UE do pełnego wykorzystania możliwości, jakie oferuje transformacja cyfrowa.
Braki, jakich w ostatnim czasie doświadczył przemysł motoryzacyjny, obrazują wyzwania stojące przed UE. Układy scalone półprzewodników są podstawowymi elementami konstrukcyjnymi wszystkich produktów i usług cyfrowych. Są wbudowane w samochody, samoloty, sprzęt medyczny, telefony komórkowe, sieci i superkomputery.
Kluczowe kwestie
Koszty związane z projektowaniem i opracowywaniem najbardziej zaawansowanych układów scalonych mogą obecnie sięgać nawet 1 mld euro. Nowoczesny zakład produkcyjny wymaga inwestycji o wartości do 20 mld euro. W 2020 r. produkcją najbardziej zaawansowanych układów scalonych zajmowało się tylko dwóch producentów – TSMC (Tajwan) i Samsung (Korea Południowa).
UE jest silnie uzależniona od Stanów Zjednoczonych w zakresie ogólnych narzędzi projektowych oraz od Azji w zakresie produkcji zaawansowanych układów scalonych.
Napięcia geopolityczne i brak równych szans działają na szkodę konkurencji w tej dziedzinie. Działalność w zakresie rozwoju i produkcji układów scalonych jest coraz częściej subsydiowana na ogromną skalę.
Udział UE w światowych przychodach wynosi około 10 proc. ogółem i około 6 proc. w segmentach informatyki i komunikacji.
- Wzmocnienie technologii. Konieczne będzie zdecydowane ukierunkowanie wspólnych działań i inicjatyw europejskich na odbudowę zdolności w zakresie procesorów i technologii półprzewodnikowych, które mają krytyczne znaczenie dla zapewnienia wydajnego i energooszczędnego przetwarzania danych, komunikacji, infrastruktury i wielu zastosowań sztucznej inteligencji.
- Wspólny europejski wysiłek. W grudniu 2020 r. w ramach wspólnej deklaracji wiele państw członkowskich uzgodniło, że będzie współpracować w celu wzmocnienia ekosystemu i zwiększenia obecności sektora w całym łańcuchu dostaw.
- Sojusz na rzecz procesorów i technologii półprzewodnikowych. Komisja przygotowuje się do uruchomienia sojuszu, aby zainicjować współpracę między zainteresowanymi stronami. Działalność sojuszu przyczyni się do osiągnięcia kluczowych celów polityki UE w dziedzinie mikroelektroniki.
- Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności. Produkcja półprzewodników jest jednym z tych obszarów, które zgodnie z unijnymi zasadami pomocy państwa kwalifikują się do inwestycji w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności. 20 proc. europejskich planów w zakresie odbudowy i zwiększania odporności powinno dotyczyć transformacji cyfrowej.
- Ramy regulacyjne. Przejmowanie przedsiębiorstw, które otrzymywały wsparcie finansowe ze strony UE i państw członkowskich, miało wpływ na sektor. Rozporządzenie UE w sprawie monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ) zapewnia możliwość oceny ryzyka inwestycji zagranicznych dla bezpieczeństwa i porządku publicznego. W nowo przedstawionym rozporządzeniu w sprawie subsydiów zagranicznych zakłócających jednolity rynek zaproponowano nowe narzędzie do oceny wpływu subsydiów przyznawanych przez rządy zagraniczne na równe warunki na jednolitym rynku.
- Odporność łańcucha dostaw. Spójne połączenie polityki przemysłowej, badawczej i handlowej może ułatwić proces dywersyfikacji w kierunku alternatywnych źródeł dostaw oraz wzmocnić istniejące łańcuchy dostaw poprzez zawieranie partnerstw i współpracę z partnerami globalnymi.
Dane stają się strategicznym zasobem każdej organizacji. Technologie przetwarzania w chmurze umożliwiają funkcjonowanie technologii takich jak sztuczna inteligencja, internet rzeczy i sieć 5G/6G. Są one kluczową technologią prorozwojową o strategicznym znaczeniu, która zapewnia wsparcie na rzecz zapewnienia ekologicznej i cyfrowej przyszłości przemysłu i sektora publicznego w UE. W najbliższym dziesięcioleciu Europa będzie miała wyjątkową okazję do wzmocnienia swoich technologii przetwarzania danych poprzez wykorzystanie korzyści płynących z nadchodzących zmian, w szczególności związanych z przetwarzaniem danych na obrzeżach sieci.
Technologie przetwarzania w chmurze oferują dostępne na żądanie, elastyczne i tańsze usługi w zakresie przechowywania i przetwarzania danych. Działają one w scentralizowanych ośrodkach przetwarzania danych, rozproszonych instalacjach lub urządzeniach podłączonych do internetu znajdujących się blisko użytkownika (przetwarzanie danych na obrzeżach sieci). Wiele usług, z których na co dzień korzystają przedsiębiorstwa, organy administracji publicznej i obywatele, opiera się na przetwarzaniu w chmurze.
Szanse dla autonomii UE
Oczekuje się, że do 2025 r. tyle wszystkich generowanych danych będzie przetwarzanych na obrzeżach, przy czym nie ma obecnie dominujących uczestników rynku
Silny wzrost w zakresie usług związanych z oprogramowaniem jest dla europejskich dostawców główną szansą na wykorzystanie ich pozycji na rynku
Sieci 5G i przetwarzanie w wielu chmurach (narzędzie do ograniczania ryzyka) oferują nowe możliwości
Pomimo pewnego wzrostu w ostatnich latach wykorzystanie usług w chmurze w UE jest nadal na niskim poziomie. Według danych Eurostatu mimo poprawy w stosunku do 2018 r. tylko 36 proc. przedsiębiorstw w UE korzystało z usług w chmurze w 2020 r., głównie w zakresie prostych usług takich jak poczta elektroniczna i przechowywanie plików.
Największy unijny dostawca usług w zakresie przetwarzania w chmurze generuje mniej niż 1 proc. całkowitych przychodów na rynku europejskim. Dla porównania 4 największych światowych liderów (Amazon Web Services, Microsoft Azure, Google Cloud i Alibaba Cloud) będzie odpowiadać za ponad 80 proc. globalnych przychodów w 2021 r. Pozycja rynkowa i skala działalności tych gigantów technologicznych sprawiają, że wejście innych konkurentów na rynek jest mniej opłacalne, a osiągnięcie pozycji europejskiego lidera staje się niemożliwe.
Sytuację pogarsza szacowana na 11 mld euro rocznie luka inwestycyjna między tym, co inwestują Chiny i Stany Zjednoczone w rozwój usług w chmurze a inwestycjami UE w tym zakresie.
Użytkownicy chmury mają w praktyce bardzo ograniczoną możliwość zmiany dostawców usług w chmurze lub w ogóle takiej możliwości nie mają. Ponadto wyrażają obawy w związku z korzystaniem z zagranicznych usług w chmurze dotyczące ochrony danych osobowych, cyberbezpieczeństwa lub kwestii związane z obowiązującym prawem.
- Nowy sojusz na rzecz danych przemysłowych, przetwarzania danych na obrzeżach sieci i usług w chmurze. Komisja przygotowuje się do uruchomienia sojuszu, aby zainicjować współpracę między zainteresowanymi stronami i przyczynić się do wzmocnienia przemysłowej pozycji Europy na światowym rynku usług przetwarzania w chmurze i na obrzeżach sieci, w szczególności w związku z tendencją do coraz większej dystrybucji i decentralizacji zdolności w zakresie przetwarzania danych oraz potrzebą stworzenia uregulowanego i niezależnego od dostawców ekosystemu usług w chmurze.
- Inwestycje UE w europejską federację chmur obliczeniowych. Naszą ambicją jest wspólne inwestowanie w europejskie przestrzenie danych i europejską federację chmur obliczeniowych w latach 2021–2027. Inwestycje UE będą realizowane za pośrednictwem programu „Cyfrowa Europa”, instrumentu „Łącząc Europę 2” oraz programu „Horyzont Europa”.
- Wspólne inwestycje prywatne i krajowe. W październiku 2020 r. wszystkie państwa członkowskie podpisały wspólną deklarację i zgodziły się współpracować w celu poprawy istniejących zdolności, wypracowania oferty usług w chmurze nowej generacji oraz pobudzenia korzystania z usług w chmurze w całej UE. Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (jako element NextGenerationEU) będzie istotnym kanałem dla inwestycji państw członkowskich.
- Ważny projekt stanowiący przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania (projekt IPCEI). Kilka państw członkowskich rozpoczęło proces wspólnego przygotowania potencjalnego projektu IPCEI skupiającego się na rozwoju infrastruktury i usług nowej generacji w zakresie przetwarzania w chmurze i na obrzeżach sieci.