Direct naar de inhoud

Voedselveiligheid

Het voedselveiligheidsbeleid van de EU geldt van boer tot bord. Het garandeert veilige en voedzame levensmiddelen en diervoeders, strenge normen voor de gezondheid en het welzijn van dieren en de bescherming van planten, en duidelijke informatie over oorsprong, inhoud en etikettering.

Beleidsterreinen

Dankzij de etiketteringsregels krijgen burgers in de Europese Unie uitgebreide informatie over de inhoud en de samenstelling van levensmiddelen.

Nieuwe voedingsmiddelen worden gedefinieerd als levensmiddelen die vóór 1997 in de EU niet in significante mate door de mens werden gegeten.

Chemische stoffen spelen een belangrijke rol bij de productie en distributie van levensmiddelen.

Voedselverspilling is een ethisch en economisch probleem dat bovendien onze toch al beperkte voorraden aan natuurlijke hulpbronnen uitput.

Bestrijdingsmiddelen voorkomen, vernietigen of bestrijden een schadelijk organisme of ziekte, of beschermen planten of plantaardige producten.

Ongeveer 5 miljoen boeren in de EU houden dieren voor de voedselproductie met een waarde van ongeveer 130 miljard euro.

Het diergezondheidsbeleid van de EU is het resultaat van een decennialange ontwikkeling in de strijd tegen overdraagbare dierziekten.

Voedingsadditieven, -enzymen en -aroma’s worden ook “voedselverbeteraars” genoemd.

De diergezondheidsvoorschriften voor het binnenbrengen in en het verkeer binnen de EU van sperma, oöcyten en embryo’s die vrij zijn van ziekteverwekkers, zijn geharmoniseerd.

De complexe aard van onze geglobaliseerde agrovoedselvoorzieningsketen en de economische motivatie om goedkopere levensmiddelen aan te bieden, vergroten de kans op fraude.

Dierlijke bijproducten zijn materialen van dierlijke oorsprong die niet door mensen worden gegeten.

De door het RASFF verleende veiligheid van de voedselketen. Sinds 2014 zorgt het systeem voor snelle waarschuwingen voor levensmiddelen en diervoeders ervoor dat levensmiddelen veilig zijn voor de consument.

De EU en haar bevoegde autoriteiten controleren of bedrijven de voorschriften voor de handhaving van de wetgeving inzake de voedselketen naleven.

De internationale handelsovereenkomsten van de EU hebben bijgedragen tot de ontwikkeling van internationale normen op het gebied van voedselveiligheid en diergezondheid, en van desbetreffende wetgeving.

De Commissie houdt toezicht op de uitvoering en handhaving van de EU-wetgeving inzake levensmiddelen, voederveiligheid, diergezondheid, dierenwelzijn, plantgezondheid en menselijke gezondheid.

Het opleidingsinitiatief van de Europese Commissie ter verbetering van de kennis van de EU-regelgeving inzake levensmiddelen, diervoeders, diergezondheid, dierenwelzijn en plantgezondheid.

De EU-referentielaboratoria (EURL’s) moeten zorgen voor uniforme tests van hoge kwaliteit in de EU.

Met de steun en nauwe samenwerking van de EU-landen bevordert de Europese Commissie al meer dan 40 jaar dierenwelzijn en verbetert zij het leven van landbouwhuisdieren.

Dagelijks worden er levende dieren verhandeld of de EU binnengebracht. De EU heeft diergezondheidsvoorschriften vastgesteld om ervoor te zorgen dat al deze dieren veilig kunnen worden vervoerd.

Dagelijks worden producten van dierlijke oorsprong binnen de EU vervoerd of de EU binnengebracht. In dit verband heeft de EU een reeks diergezondheidsvoorschriften vastgesteld.

De vaststelling van geharmoniseerde regels voor reizen met gezelschapsdieren heeft het voor EU-burgers en hun huisdieren gemakkelijker gemaakt om binnen de EU vrij te reizen.

De diverse aspecten van de brede EU-aanpak van dierziekten

De basisdoelstellingen van de EU-regels voor de identificatie van dieren zijn: lokalisatie en tracering van dieren voor veterinaire doeleinden

De zoötechnische wetgeving van de EU bevordert de vrije handel in fokdieren en hun genetisch materiaal.

De veterinaire grenscontrole is van essentieel belang om ervoor te zorgen dat de levende dieren en dierlijke producten die de Europese Unie binnenkomen gezond en veilig zijn.

De EU reguleert het in de handel brengen van teeltmateriaal van landbouw-, groente-, bosbouw-, fruit- en siersoorten en wijnstokken.

De EU-regels inzake plantgezondheid zijn bedoeld om gewassen, fruit, groenten, bloemen, sierplanten en bossen te beschermen tegen schadelijke organismen en ziekten.

De EU heeft het communautair kwekersrecht ingevoerd, een systeem dat intellectuele-eigendomsrechten verleent voor nieuwe plantenvariëteiten.