Komisja – z własnej inicjatywy lub na wniosek – ustala, czy: „system krajowy znajduje się pod presją / jest narażony na ryzyko”
Komisja określa, jakie działania muszą podjąć inne państwa członkowskie, aby pomóc państwu członkowskiemu znajdującemu się pod presją / narażonemu na ryzyko:
- Przyjąć na swoje terytorium określoną liczbę osób ubiegających się o azyl relokowanych z państwa członkowskiego znajdującego się w trudnej sytuacji (kraj przeznaczenia otrzymuje finansowanie ze środków UE)
- Wziąć odpowiedzialność za powrót określonej liczby osób nieposiadających prawa do pozostania w UE do ich krajów pochodzenia
- Podjąć inne działania operacyjne w celu udzielenia pomocy
Jeżeli otrzymane zobowiązania nie pokryją całkowitej liczby koniecznych relokacji lub sponsorowanych powrotów i ta luka wyniesie więcej niż 30 proc., wówczas do państw członkowskich, które nie złożyły żadnych zobowiązań, kierowana jest prośba o pokrycie co najmniej połowy ich „sprawiedliwego udziału” (w formie relokacji lub sponsorowanych powrotów)
Zawsze mogą one dokonać wyboru pomiędzy relokacją a sponsorowanymi powrotami
Komisja przyjmuje akt wykonawczy w celu potwierdzenia wkładów i nadania im mocy prawnie wiążącej
- Poza sytuacjami związanymi z presją dobrowolna solidarność jest ciągle realizowana w ramach dobrowolnego mechanizmu solidarnościowego
- Dla osób sprowadzonych na ląd w następstwie akcji poszukiwawczo-ratunkowej – pula relokacyjna
- W sytuacjach kryzysowych – specjalny mechanizm
Wspólne europejskie zarządzanie azylem i migracją
Zarządzanie migracją jest wspólną odpowiedzialnością europejską. Zasadnicze znaczenie ma zatem
koordynacja polityki państw członkowskich. Państwa członkowskie, do których przybywa wielu migrantów, muszą wiedzieć,
że mają wsparcie innych państw. A wszystkie państwa członkowskie muszą zaplanować swój wkład.
- Prawnie wiążący proces, w ramach którego państwa UE wypracowują swoje systemy, planują oraz wspólnie się przygotowują
- Nieustanne wytyczne i wsparcie, dzięki czemu systemy krajowe staną się skuteczniejsze, elastyczniejsze i bardziej odporne
Solidarność i wspólna odpowiedzialność za osoby sprowadzone na ląd
Relokacja osób uratowanych na morzu oraz grup szczególnie wrażliwych
Komisja stworzy pulę zobowiązań państw członkowskich w oparciu o roczne przewidywania potrzeb
W przypadku niedostatecznej liczby zobowiązań (niedobór na poziomie 30 proc.) Komisja zwoła forum solidarności
W przypadku braku efektów Komisja przyjmie akt prawny wymagający od państw członkowskich albo zaoferowania miejsc na potrzeby relokacji albo zastosowania innych środków
Jeżeli nadal liczba miejsc na potrzeby relokacji będzie niedostateczna, Komisja złoży wniosek o korektę jak przewiduje standardowy mechanizm solidarnościowy