Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τομείς δράσης της ΕΕ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αναλαμβάνει δράση μόνο στους τομείς στους οποίους την έχουν εξουσιοδοτήσει τα κράτη μέλη της, βάσει των Συνθηκών της ΕΕ. Οι Συνθήκες καθορίζουν ποιος μπορεί να νομοθετεί σε ποιους τομείς: η ΕΕ, οι εθνικές κυβερνήσεις ή και οι δύο.

3 αρχές

3 αρχές καθορίζουν το πώς και σε ποιους τομείς μπορεί να αναλαμβάνει δράση η ΕΕ:

  • δοτή αρμοδιότητα — η ΕΕ διαθέτει μόνο την εξουσία που της παρέχουν οι Συνθήκες της ΕΕ, οι οποίες έχουν κυρωθεί από όλα τα κράτη μέλη
  • αναλογικότητα — η δράση της ΕΕ δεν μπορεί να υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων των Συνθηκών
  • επικουρικότητα — σε τομείς που μπορούν να αναλάβουν δράση είτε η ΕΕ είτε οι εθνικές κυβερνήσεις, η ΕΕ μπορεί να παρεμβαίνει μόνο αν η δράση της μπορεί να είναι αποτελεσματικότερη

Μόνο η ΕΕ μπορεί να νομοθετεί

Σε ορισμένους τομείς, μόνο η ΕΕ μπορεί να νομοθετεί. Ο ρόλος των κρατών μελών περιορίζεται στην εφαρμογή της νομοθεσίας, εκτός αν η ΕΕ τα εξουσιοδοτεί να θεσπίζουν τα ίδια ορισμένες νομοθετικές πράξεις. Στους παρακάτω τομείς, η ΕΕ έχει αυτό που οι Συνθήκες ονομάζουν «αποκλειστικές αρμοδιότητες»:

Μπορούν να νομοθετούν τόσο η ΕΕ όσο και οι εθνικές κυβερνήσεις

Σε ορισμένους τομείς, μπορούν να νομοθετούν τόσο η ΕΕ όσο και τα κράτη μέλη. Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να νομοθετούν μόνο εφόσον η ΕΕ δεν έχει ήδη παρουσιάσει νομοθετικές προτάσεις ή έχει αποφασίσει ότι δεν θα το πράξει. Στους παρακάτω τομείς, η ΕΕ διαθέτει αυτό που οι Συνθήκες ονομάζουν «συντρέχουσες αρμοδιότητες»:

Τα κράτη μέλη νομοθετούν, η ΕΕ βοηθά

Σε ορισμένους τομείς, η ΕΕ μπορεί μόνο να στηρίζει, να συντονίζει ή να συμπληρώνει τη δράση των κρατών μελών. Δεν έχει την εξουσία να νομοθετεί και δεν μπορεί να παρεμβαίνει στην ικανότητα των κρατών μελών να το κάνουν. Στους παρακάτω τομείς, η ΕΕ διαθέτει αυτό που οι Συνθήκες ονομάζουν «συμπληρωματικές αρμοδιότητες»:

Η ΕΕ παίζει ιδιαίτερο ρόλο

Σε ορισμένους τομείς, οι «ειδικές αρμοδιότητες» επιτρέπουν στην ΕΕ να διαδραματίσει ιδιαίτερο ρόλο ή να υπερβεί το όριο που συνήθως τις παρέχουν οι Συνθήκες:

  • συντονισμός των οικονομικών πολιτικών και των πολιτικών απασχόλησης
  • ορισμός και εφαρμογή της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας
  • «ρήτρα ευελιξίας», η οποία υπό αυστηρές προϋποθέσεις επιτρέπει στην ΕΕ να αναλαμβάνει δράση πέραν των συνήθων τομέων αρμοδιότητάς της