(1)

Het aantal vluchtelingen en andere personen die internationale bescherming nodig hebben, neemt wereldwijd toe. De capaciteit van de Unie om haar morele plicht tot het verlenen van doeltreffende bijstand na te komen, moet dan ook worden versterkt. Alle lidstaten zouden moeten deelnemen aan de collectieve inspanningen van de Unie om solidariteit te betonen aan degenen die internationale bescherming nodig hebben, door legale trajecten naar de Unie aan te bieden en de beschermingsruimte buiten de Unie te versterken.

(2)

Deze aanbeveling strekt tot ondersteuning van de vóórtdurende inspanningen van de lidstaten om personen die internationale bescherming nodig hebben, veilige en legale mogelijkheden te bieden en de bestaande mogelijkheden te verbeteren. De aanbevolen actie heeft met name ten doel te getuigen van solidariteit met derde landen waar een groot aantal personen die internationale bescherming nodig hebben als ontheemde verblijft, en bij te dragen tot zowel internationale initiatieven inzake hervestiging en toelating op humanitaire gronden als tot een beter algemeen migratiebeheer.

(3)

De Unie werkt aan de ontwikkeling en versterking van de beschermingsruimte in landen van doorreis, landen van bestemming of eerste landen van asiel, om zowel personen die internationale bescherming nodig hebben als bijzonder kwetsbare migranten bij te staan, en om gastgemeenschappen te helpen. De regionale ontwikkelings- en beschermingsprogramma’s (1) in de Hoorn van Afrika, Noord-Afrika en het Midden-Oosten ondersteunen onder meer de instandhouding en verbetering van de beschermingsruimte door de capaciteit van nationale systemen, autoriteiten en het maatschappelijk middenveld te ontwikkelen. Zij bieden bescherming door rechtstreekse bijstand te verlenen aan personen die internationale bescherming nodig hebben. Alle acties worden verwezenlijkt door uitvoerende partners. De programma’s ondersteunen duurzame oplossingen voor personen die internationale bescherming nodig hebben, met name in de vorm van hervestiging, door voor screening en registratie te zorgen, vaststelling van de vluchtelingenstatus te vergemakkelijken en de hervestigingsoperaties van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor de vluchtelingen (UNHCR) rechtstreeks te ondersteunen. De lidstaten wordt verzocht een actieve rol te spelen als consortiumleden of financiële bijdragen te leveren ter ondersteuning en uitvoering van de regionale ontwikkelings- en beschermingsprogramma’s teneinde de externe dimensie van het migratiebeleid van de EU te versterken.

(4)

Hervestiging is een belangrijk instrument voor het verlenen van bescherming aan personen die internationale bescherming nodig hebben en het is een blijk van mondiale solidariteit om derde landen te helpen bij de opvang van grote aantallen mensen die op de vlucht zijn voor oorlog of vervolging. Ook is hervestiging een belangrijk element van het alomvattende asiel- en migratiebeleid van de Unie: door personen die bescherming nodig hebben, veilige en legale trajecten te bieden, helpt hervestiging levens te redden, irreguliere migratie terug te dringen en het bedrijfsmodel van smokkelnetwerken te bestrijden. Hervestiging is ook een belangrijk en integrerend onderdeel van de brede aanpak van migratie doordat er op alle migratiegerelateerde gebieden met partnerlanden wordt samengewerkt.

(5)

De UNHCR heeft bevestigd dat de wereldwijde hervestigingsbehoefte nog steeds groot is; in 2020 gaat het om 1,44 miljoen personen. Dat aantal zal in de komende jaren naar verwachting nog toenemen.

(6)

Op het eerste Mondiale Vluchtelingenforum, dat in december 2019 is gehouden, is de stand van zaken opgemaakt van de uitvoering van het mondiaal pact inzake vluchtelingen van de UNHCR (2). Daarbij is brede internationale steun gemobiliseerd voor het zoeken naar duurzame oplossingen voor de vluchtelingen in de wereld, waaronder oplossingen op het gebied van hervestiging en een uitbreiding van de aantallen en soorten legale trajecten voor personen die internationale bescherming nodig hebben. De driejarige strategie van de UNHCR (2019‐2021) betreffende hervestiging en aanvullende trajecten voorziet in een routekaart voor uitbreiding door meer plaatsen aan te bieden, meer actoren te mobiliseren en gastvrijere samenlevingen te creëren. Om een mondiale voortrekkersrol te spelen op het gebied van hervestiging, wordt de lidstaten verzocht om de uitvoering van de strategie te ondersteunen en de huidige trend, nl. dat het aantal landen van hervestiging wereldwijd terugloopt en het aantal toegezegde hervestigingsplaatsen sterk is gedaald, tegen te gaan (3).

(7)

Sinds 2015 zijn dankzij twee succesvolle door de EU gesubsidieerde hervestigingsprogramma’s, waaraan een aanzienlijk aantal lidstaten deelnam, meer dan 70 000 zeer kwetsbare personen die internationale bescherming nodig hadden, aan opvang in de Unie geholpen. Tussen 2015 en 2018, toen de mondiale situatie op het gebied van hervestiging ingrijpend veranderde, verdrievoudigde het jaarlijkse aantal hervestigingen naar de lidstaten, waarbij het percentage hervestigingen in de wereld dat de EU voor haar rekening nam, steeg van minder dan 9 % vóór 2016 tot 41 % in 2018. Uit deze toename blijkt het voordeel en het potentieel van samenwerking en coördinatie op EU-niveau waar het gaat om hervestiging. Ook duidt deze stijging op het belang van financiering uit de EU-begroting; er werd namelijk 1 miljard EUR uitgetrokken voor de rechtstreekse ondersteuning van de hervestigingsinspanningen van de lidstaten in de periode 2015‐2020.

(8)

In het kader van de eerste EU-hervestigingsregeling (4) kwamen de lidstaten en de geassocieerde Dublinstaten overeen om gedurende een periode van twee jaar (2015‐2017) 22 504 personen die internationale bescherming nodig hadden, te hervestigen vanuit het Midden-Oosten, de Hoorn van Afrika en Noord-Afrika (5). In totaal werden in het kader van deze eerste, succesvolle EU-regeling 19 452 personen hervestigd (86 % van het toegezegde totaal).

(9)

In het kader van de tweede EU-hervestigingsregeling (6) kwamen de lidstaten overeen om 50 039 personen die internationale bescherming nodig hadden, te hervestigen vanuit Turkije, Libanon, Jordanië en landen langs de route door het centrale Middellandse Zeegebied, door met name de noodtransitmechanismen te ondersteunen die de UNHCR had opgezet in Niger (2017) en Rwanda (2019). Deze regeling was een succes: er werden 43 827 personen hervestigd (88 % van het toegezegde totaal).

(10)

Om het aantal hervestigingen te maximaliseren en goed gebruik te maken van de beschikbare financiering, wordt de lidstaten die het aantal plaatsen dat zij hebben toegezegd in het kader van de tweede EU-hervestigingsregeling, nog niet volledig heeft gebruikt, de mogelijkheid geboden om hun eerdere verbintenissen in 2020 en 2021 na te komen.

(11)

In het kader van de verklaring EU-Turkije (7) waren medio september 2020 meer dan 27 000 personen hervestigd (8). De lidstaten hebben daarnaast ook internationale bescherming behoevende personen hervestigd vanuit Turkije via hun eigen nationale regelingen.

(12)

De Unie moet de ad hoc-hervestigingsregelingen gaandeweg verruilen voor regelingen op basis van een stabiel kader dat garandeert dat de hervestigingsregelingen van de Unie duurzaam en voorspelbaar zijn. Daartoe heeft de Commissie in 2016 een verordening tot vaststelling van een Uniekader voor hervestiging (9) voorgesteld om in het kader van de herziening van het asielstelsel van de Unie te zorgen voor veilige en legale trajecten voor personen die internationale bescherming nodig hebben. In juni 2018 werd een gedeeltelijk voorlopig politiek akkoord bereikt, op grond waarvan toelating op humanitaire gronden naast hervestiging werd toegevoegd aan het toepassingsgebied van de voorgestelde verordening. Een vlotte goedkeuring van het voorstel is van groot belang voor een doeltreffender, eerlijker en stabieler EU-beleid inzake asiel en migratie, met inbegrip van een stabiel hervestigingskader.

(13)

Om te waarborgen dat de hervestigingsinspanningen doorgaan tot er een stabiel kader voorhanden is, verzocht de Commissie de lidstaten om op het negende forum voor hervestiging in juli 2019 toezeggingen te doen voor de hervestigingen in 2020. Dit verzoek berustte op de overeengekomen prioriteiten voor deze periode en was in overeenstemming met de raming door de UNHCR van de wereldwijde behoefte aan hervestiging in 2020 en de aanbevelingen van de UNHCR voor de planning van hervestiging door de EU in 2020, waarin werd aangestuurd op 30 000 plaatsen voor 2020. De lidstaten zegden iets minder dan 29 500 plaatsen toe. Dit aanzienlijke totaal, dat overeenkomt met meer dan 50 % van alle hervestigingsplaatsen die staten voor 2020 ter beschikking van de UNHCR hebben gesteld, onderstreept dat de lidstaten zich blijven inzetten om bescherming te verlenen, levens te redden en geloofwaardige alternatieven voor irreguliere verplaatsingen te bieden.

(14)

Tegen de achtergrond van de verwachte wereldwijde behoeften aan hervestiging in 2020, de driejarenstrategie van de UNHCR (2019‐2021) inzake hervestiging en aanvullende trajecten, en het eerste Mondiale Vluchtelingenforum (december 2019), bevestigt deze aanzienlijke toezegging van de lidstaten de rol van de EU als mondiale koploper op het gebied van hervestiging.

(15)

De prioritaire gebieden voor hervestiging in het kader van de toezeggingsronde voor 2020 zijn gekozen op basis van de wereldwijde hervestigingsbehoeften die de UNHCR verwacht en de noodzakelijke voortzetting van de verklaring EU-Turkije van maart 2016. De lidstaten zouden moeten doorgaan met hervestigingen vanuit Turkije, Jordanië, Libanon, alsook uit de belangrijkste Afrikaanse landen langs en naar de route door het centrale Middellandse Zeegebied, waaronder Libië, Niger, Tsjaad, Egypte, Ethiopië en Sudan. Ook zouden de lidstaten de noodtransitmechanismen in Niger en Rwanda moeten ondersteunen en plaatsen voor hervestiging in noodsituaties moeten regelen. De uitvoering van de verklaring EU-Turkije omvat de activering van de vrijwillige regeling voor toelating op humanitaire gronden met Turkije, gesteld dat aan alle randvoorwaarden daarvoor wordt voldaan en dat de irreguliere overtochten tussen Turkije en de EU stoppen of ten minste aanzienlijk en duurzaam in aantal zijn verminderd.

(16)

Om de lidstaten te helpen de doelstelling van 29 500 plaatsen in 2020 te halen, is circa 300 miljoen EUR uit de begroting van de Unie beschikbaar gesteld (10). Volgens de regels van het Fonds voor asiel, migratie en integratie (AMIF) kunnen de lidstaten in aanmerking komen voor een financiële stimulans van 10 000 EUR per hervestigde persoon uit een prioritaire regio of een bijzonder kwetsbare groep en van 6 000 EUR voor overige hervestigingen.

(17)

In de periode januari-maart 2020 kwamen in het kader van de toezeggingsronde van 2020 meer dan 3 600 personen in de EU aan voor hervestiging. De uitbraak van de coronaviruspandemie heeft echter tot een ernstige verstoring van de hervestigingsoperaties geleid. De lidstaten, de UNHCR en de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) schortten dergelijke operaties medio maart 2020 op. Op 18 juni 2020 kondigden de UNHCR en de IOM aan dat de hervestiging van vluchtelingen zou worden hervat (11). Sinds de zomer zijn verscheidene lidstaten begonnen de hervestigingsactiviteit geleidelijk te hervatten.

(18)

Dit ongekende wereldwijde gevaar voor de gezondheid en de maatregelen om de verspreiding van het virus te beperken, ging gepaard met aanzienlijke gevolgen voor alle operaties en procedures in verband met hervestiging, toelating op humanitaire gronden en gemeenschapssponsoring. Het is duidelijk geworden dat EU-coördinatie geboden is, willen de genomen maatregelen maximaal effect sorteren.

(19)

In haar richtsnoeren betreffende de uitvoering van de relevante EU-bepalingen op het gebied van de asiel- en terugkeerprocedures en betreffende hervestiging (12) verzocht de Commissie de lidstaten om solidair te blijven met degenen die internationale bescherming nodig hebben en met derde landen die grote aantallen vluchtelingen herbergen, door de continuïteit van de procedures op het gebied van hervestiging zo veel mogelijk te waarborgen. De Commissie heeft de lidstaten verzocht om nieuwe werkwijzen te overwegen, zoals interviews op afstand of hervestiging op basis van dossiers. Over deze zaken heeft het Europees Ondersteuningsbureau voor asielzaken (EASO) snelle operationele steun verleend dankzij een reeks thematische onlinevergaderingen in het kader van het netwerk voor hervestiging en toelating op humanitaire gronden.

(20)

Gezien het ontwrichtende effect van de coronaviruspandemie op de uitvoering van de toezeggingen in het kader van de toezeggingsronde voor 2020 besloot de Commissie de uitvoeringsperiode te verlengen tot na 2020, om te waarborgen dat de lidstaten genoeg tijd hebben om deze toezeggingen volledig te kunnen nakomen. Het oorspronkelijk eenjarige programma wordt daartoe omgezet in een tweejarig programma voor de periode 2020‐2021, waarin de lidstaten 29 500 personen zouden moeten hervestigen. Voorts wordt de lidstaten verzocht te overwegen om zo mogelijk zelf aanvullende nationale hervestigingsprogramma’s te bekostigen.

(21)

Om te waarborgen dat de inspanningen van de EU op het gebied van hervestiging probleemloos worden hervat na de verstoring als gevolg van de coronaviruspandemie, zou moeten worden overwogen om vanaf 2022 met nieuwe hervestigingsprogramma’s te werken, rekening houdend met de financiële middelen die in het kader van het Fonds voor asiel, migratie en integratie 2021‐2027 zijn toegewezen ter ondersteuning van de toezeggingen van de lidstaten. Het blijft de ambitie van de Unie om het aantal hervestigingen in de komende jaren geleidelijk op te voeren.

(22)

Naast de financiële steun van de EU zijn er nog verschillende maatregelen genomen om de lidstaten te helpen bij de hervestiging van personen. Het EASO streeft ernaar de lidstaten te helpen bij het nakomen van hun toezeggingen op het gebied van hervestiging. De ondersteuningsfaciliteit voor hervestiging in Istanbul, die sinds april 2019 operationeel is (proeffase), ondersteunt de inspanningen van de lidstaten op het gebied van hervestiging vanuit Turkije. Bovendien bevordert het door het EASO gefaciliteerde netwerk voor hervestiging en toelating op humanitaire gronden, dat sinds januari 2020 operationeel is, samenwerking en kennisuitwisseling tussen de lidstaten, met de nadruk op specifieke EU-onderwerpen. Het netwerk is het belangrijkste forum waarbinnen de lidstaten de gevolgen van de coronaviruspandemie bestrijden door informatie uit te wisselen en van elkaar te leren.

(23)

Overeenkomstig de driejarenstrategie van de UNHCR (2019‐2021) inzake hervestiging en aanvullende trajecten is het bovendien passend om te ijveren voor de invoering of de ruimere benutting van modellen voor toelating op humanitaire gronden en andere aanvullende trajecten, bij wijze van extra toelatingsmogelijkheid, zodat er meer plaatsen beschikbaar komen via veilige en legale trajecten, naast hervestiging.

(24)

De voorgestelde verordening tot vaststelling van een Uniekader voor hervestiging bepaalt dat de lidstaten voor toelating op humanitaire gronden van financiële middelen worden voorzien.

(25)

Aangezien de modellen voor toelating op humanitaire gronden heel divers zijn, zijn er in de lidstaten en in derde landen al tal van veelbelovende ervaringen opgedaan, die kunnen worden opgeschaald of in andere lidstaten kunnen worden overgenomen.

(26)

Meerdere lidstaten hebben regelingen inzake gemeenschapssponsoring (13) ingevoerd, die hervestiging, toelating op humanitaire gronden en andere aanvullende trajecten kunnen ondersteunen. In alle gevallen kunnen particuliere sponsors, groepen particulieren of organisaties zonder winstoogmerk een gestructureerde rol spelen bij het verwelkomen en integreren van personen die internationale bescherming nodig hebben.

(27)

In het kader van hervestiging kunnen regelingen inzake gemeenschapssponsoring lidstaten helpen om het aantal plaatsen voor hervestiging te vergroten en vluchtelingen met succes te integreren in gastvrije gastgemeenschappen. Op basis van een sterk partnerschap tussen de staat en organisaties uit het maatschappelijk middenveld, individuele personen of groepen personen, bieden particuliere sponsors doorgaans financiële, praktische en morele steun bij de toelating of integratie van vluchtelingen. Volgens de uit 2018 daterende studie over de haalbaarheid en de toegevoegde waarde van sponsorregelingen (14) kunnen modellen inzake gemeenschapssponsoring vele verschillende vormen aannemen. Afhankelijk van hun opzet en doel dragen deze regelingen ertoe bij dat er meer plaatsen beschikbaar komen voor personen die bescherming nodig hebben, maken zij snellere en doeltreffendere integratie mogelijk, verbeteren zij de publieke steun voor vluchtelingen en hervestiging, en helpen zij irreguliere secundaire bewegingen van hervestigde personen te voorkomen.

(28)

Naast hervestiging zijn er ook andere vormen van gemeenschapssponsoring die als model kunnen dienen, waaronder de praktijk die sommige lidstaten en particuliere organisaties “humanitaire corridors” noemen, d.w.z. het model dat momenteel in Italië, Frankrijk en België wordt toegepast door confessionele organisaties, in samenwerking met de respectieve nationale overheden. Bij dit model zijn particuliere sponsors betrokken bij alle fasen van het toelatingsproces: van de identificatie van personen die internationale bescherming nodig hebben tot en met de overbrenging naar de betrokken lidstaat. Ook zorgen de sponsors voor opvang en integratie en dragen zij de betrokken kosten. Sinds 2016 zijn meer dan 2 700 personen die internationale bescherming nodig hadden, op deze manier aangekomen in Europa (met name in Italië en Frankrijk). De precieze regels voor de samenwerking tussen de staat en de particuliere sponsors worden dikwijls vastgelegd in memoranda van overeenstemming.

(29)

Gezien de voordelen van gemeenschapssponsoring zou de Unie zich krachtiger moeten inzetten voor een EU-aanpak van gemeenschapssponsoring die voortbouwt op de ervaring van de lidstaten en waarbij ook de EASO een rol speelt. De Unie zal steun blijven verlenen voor de opbouw van de capaciteit van actoren uit het maatschappelijk middenveld die betrokken zijn bij regelingen inzake gemeenschapssponsoring, en zij bevordert transnationale uitwisselingen over kennisdeling teneinde bestaande programma’s op het gebied van gemeenschapssponsoring op te schalen en nieuwe programma’s te creëren, ook in lidstaten die dergelijke regelingen nog niet hebben uitgevoerd. In 2019 deed de Commissie daarom een specifieke oproep tot het indienen van voorstellen in het kader van het AMIF-actieprogramma (15). Het bevorderen van complementaire trajecten voor personen die bescherming nodig hebben en van hun verdere integratie is een van de onderwerpen die worden genoemd in de oproep tot het indienen van voorstellen voor transnationale acties op het gebied van asiel, migratie en integratie in het kader van het werkprogramma AMIF 2020 (16).

(30)

De coronaviruspandemie heeft ook gevolgen gehad voor de regelingen inzake gemeenschapssponsoring. In haar richtsnoeren betreffende de uitvoering van de relevante EU-bepalingen op het gebied van asiel en terugkeer en betreffende hervestigingsprocedures moedigde de Commissie de lidstaten aan om de communicatiekanalen met de sponsors open te houden, de sponsors op de hoogte te houden van de ontwikkelingen en sponsors te blijven werven en screenen, zodat er in de toekomst meer opvang beschikbaar zal zijn.

(31)

Zoals de UNHCR heeft benadrukt, wordt gezinshereniging algemeen gezien als een sleutelfactor voor succesvolle integratie in het gastland. Gedwongen ontheemden die internationale bescherming nodig hebben, krijgen bij het uitoefenen van hun recht op gezinshereniging vaak te maken met tal van uitdagingen, zoals langdurige en omslachtige administratieve procedures (17). Dit kan leiden tot pogingen om de regels te omzeilen via gevaarlijke irreguliere migratie. Om de toegang tot het recht op gezinshereniging overeenkomstig de richtlijn inzake gezinshereniging (18) te vergemakkelijken, worden de lidstaten aangemoedigd om steunprogramma’s voor gezinshereniging op te zetten die de toegang tot informatie verbeteren en de visumaanvraagprocedure vereenvoudigen. Voor gevallen die buiten de werkingssfeer van de richtlijn inzake gezinshereniging vallen, wordt de lidstaten verzocht om programma’s voor toelating op humanitaire gronden op te zetten, zoals sponsoring van gezinnen.

(32)

Om optimaal gebruik te maken van de vaardigheden, kwalificaties en motivatie van personen die internationale bescherming nodig hebben, zouden ook andere aanvullende trajecten voor toelating moeten worden onderzocht, zoals onderwijs of werk. Verscheidene lidstaten ondersteunen programma’s die de toegang tot bestaande legale kanalen vergemakkelijken voor personen die internationale bescherming nodig hebben, zoals studenten of werknemers. De lidstaten worden aangemoedigd om bij dergelijke procedures gebruik te maken van het EU-instrument voor het opstellen van een vaardigheidsprofiel voor onderdanen van derde landen. Dit speciale online-instrument helpt de vaardigheden en kwalificaties van personen met een migratieachtergrond te inventariseren en documenteren (19).

(33)

Naar schatting heeft wereldwijd minder dan drie procent van de vluchtelingen toegang tot hoger onderwijs (20). Ook als zij over de nodige vaardigheden en de nodige kennis beschikken, ontbreekt het hun vaak aan de informatie en financiële middelen om zich in te schrijven voor postdoctorale of voorgezette academische programma’s in de Unie. De lidstaten zouden moeten overwegen om de toegang tot universiteiten voor jongeren die internationale bescherming nodig hebben, te verbeteren en het zo gemakkelijker voor hen te maken om tot hun grondgebied te worden toegelaten als student. Voor dergelijke initiatieven kunnen een proactief selectieproces in derde landen, taalcursussen, flexibiliteit met betrekking tot de criteria voor toelating tot studieprogramma’s en ‐beurzen alsook speciale integratiemaatregelen bij aankomst nodig zijn. Studenten die na hun afstuderen in de betrokken lidstaat willen blijven overeenkomstig Richtlijn (EU) 2016/801 van het Europees Parlement en de Raad (21), zouden in aanmerking moeten komen voor counseling en hulp bij het vinden van een baan.

(34)

Om de uitvoering van dergelijke programma’s te vergemakkelijken, zal de Commissie de lidstaten aanmoedigen om van elkaar te leren en ervaringen uit te wisselen; ook zal zij onderzoeken hoe de EU het opzetten en ontwikkelen van deze trajecten voor studenten financieel zou kunnen ondersteunen.

(35)

De lidstaten zouden voorts moeten overwegen om in partnerschap met de particuliere sector, werkgevers, vakbonden en het maatschappelijk middenveld innovatieve regelingen op het gebied van internationale arbeidsmobiliteit te ontwikkelen voor personen die bescherming nodig hebben.

(36)

Het EASO zal samen met het netwerk voor hervestiging en toelating op humanitaire gronden de lidstaten helpen bij het ontwerpen en uitvoeren van programma’s voor toelating op humanitaire gronden en andere aanvullende trajecten.

(37)

Bij de uitvoering van programma’s voor hervestiging, toelating op humanitaire gronden en andere aanvullende trajecten zouden de lidstaten rekening moeten houden met de verplichtingen van het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap.

(38)

Om het toezicht op de uitvoering van de EU-hervestigingsregelingen in 2020 en 2021 te waarborgen, zouden de lidstaten de Commissie desgevraagd moeten informeren over de personen die overeenkomstig hun toezegging op hun grondgebied zijn hervestigd, en daarbij moeten vermelden vanuit welk land de betrokkene is hervestigd. De Commissie zal ook toezicht houden op de verschillende projecten en programma’s voor toelating op humanitaire gronden die in de lidstaten worden uitgevoerd, teneinde het overzicht te bewaren over alle legale trajecten voor personen die internationale bescherming nodig hebben en het aantal plaatsen dat via deze kanalen wordt aangeboden.

(39)

Deze aanbeveling dient te zijn gericht tot de lidstaten. De geassocieerde Dublinstaten wordt verzocht om bij te dragen aan de gemeenschappelijke Europese hervestigingsinspanningen alsook aan gemeenschappelijke inspanningen in verband met andere aanvullende trajecten,